Kierowcy chyba jakoś instynktownie wyczuwają nastrój innych ludzi. Zazwyczaj, w przeciwieństwie do wielu innych rowerzystów jeżdżących po mieście, ja spotykam zadziwiająco mało furiatów i debili za kierownicą. Dzisiaj natomiast wyjechałem z domu „cudownie” nastrojony na myśl o czekającym mnie spotkaniu i od razu się zaczęło. Wszyscy chcieli mnie zabić na czele z kierowcą ciężarówki, który dosłownie otarł się o mnie paką. Nawet chciało mi się zaszczycić go pogadanką, choć oczywiście kolejny raz przekonałem się, że nie warto.
Spotkanie nastroiło mnie jeszcze „lepiej” więc reszta dnia wyglądała podobnie. Konflikt ewryłer.

A pasy na Dźwigowej już się miejscami zapadają i stoi na nich woda. Wiem, bo jechałem nową siedzibę brata obczaić.

A potem jeszcze raz Dźwigową, bo do kumpla. Kumpel zakłada właśnie hodowlę ślimaków i chciał se pogadać na temat życiowej decyzji. Ponieważ kumpla i jego zapał do pracy znam poradziłem mu żeby na rozpłodowe wybierał te najwolniejsze ślimaki, bo tych najszybszych nie upilnuje i mu się rozpierzchną po gminie. Powstała zatem trudna kwestia jak rozpoznać, które to są te najszybsze. Pierwsze co mi przyszło do głowy, to że te czerwone. No bo wiadomo, czerwone najszybsze. Zgłębiliśmy jednak temat głębiej, przy okazji zgłębiając Kasztelany i wyszło nam, że czerwonych nie ma, więc problem pozostał nierozstrzygnięty, a ja się zacząłem zbierać do domu. Na odchodne, tak na wszelki wypadek poradziłem mu jednak żeby nie kupował ślimaków do hodowli w takich miejscach jak Cinnamon czy Sfera. Po prawdzie to nawet nie wiem czy tam ślimaki w ogóle sprzedają, ale zdecydowanie są tam najszybsze dziewczyny, więc ślimaki pewnie też do marudnych nie należą. Wolałem go przestrzec.

Zbieranie się do domu też średnio wyszło, bo w międzyczasie nastąpiła modyfikacja planów i udało się zgrać zjechanko z Che, a z kuchni zaczął dochodzić zapach pysznego spaghetti.

Zatem pyszna obiadokolacja we czworo z wpatrującym się w nas swoimi wielkimi oczami dzieckiem, rezydującym pod szklanym stołem i asfaltowymi opłotkami szybki powrót do domu. Mnie nawet trochę bujało, bo raz, że wiadomo, a dwa, że mi się pedał odkręcił. Cholerny pedał.

Praca, Bródno i do domu przez KPN. Bez zbędnego się szwendania, bez nasiadówy, bez towarzystwa.
Tak oryginalnie dzisiaj.
Aaaaaa w lesie się już tak pięknie jesiennie robi, że zachowam to tylko dla siebie, a zdjęcia wrzucę z miacha :)

Takie fajne relikty przeszłości można znaleźć na Bródzienku © Niewe

Już w bardziej stretegicznym miejscu nie mógł się zepsuć. W poprzek Ronda Żaba :) © Niewe

No i o.

Bo najpierw rano do pracy zwyczajnie, niezwyczajnie, bo ze Che.
Niby droga ta sama, ale jak człowiek nie ma przynajmniej trzech stów dla niej to dojeżdża trochę zmęczony i ogłuszony. Bo Che, jak wiadomo, jest w stanie na chwilę zamilknąć, ale nie za darmo, a ja mam ostatnio sporo wydatków.

No właśnie a’propos wydatków.
Pojechałem do Legionu po nową przednią przerzutkę. Ze zdjętym w Świeradowie z jakiegoś makrokesza SiSem się nie polubiliśmy i raczej byśmy się nie polubili. Choć to w sumie dzięki niej cały Ciechanów pokonałem z blatu.

Nową przekładnie wypróbowałem natychmiast w Kampinosie, do którego wyskoczyłem po krótkiej podróży samochodowej z Dżerrym.

A Dżeremu udało się zerwać łańcuch i wróciliśmy już po zmierzchu :) © Niewe

Cholerny budzik.

Dlaczego trzeba wychodzić akurat wtedy kiedy są najlepsze warunki do wchodzenia?
A muszę wyjść przynajmniej na 10 godzin, co w ogóle nie jest fajne.
A gdyby tak na odwrót w życiu było? 10 godzin to kupa czasu :P

Pani Mama mnie brytfanną pasztetu z żurawiną zanęciła to żem zajechałwszy po pracy.

Droga do pracy mi się skurczyła. Pewnie z zimna, bo dziś zimno było.
Garmin pokazał 19,5 kilo zamiast 21. Co to będzie zimą się zastanawiam.

Żeby sobie jakoś odbić tę stratę postanowiłem pokręcić po robocie.
Potrzebowałem długiej, spokojnej, jednostajnej jazdy ot tak dla przewietrzenia mojego skądinąd pustego łba. W tej sytuacji wybór był oczywisty i padło na oklepany już klasyk czyli kanałek, Nieporęt, Dębe, Nowy Dwór i Kampinos. Niby nic ciekawego, ale jakoś to lubię.

Na rozruch odwiedziłem Araba na Kępie, wypiłem kurczaka i zjadłem piwo., żeby było na czym kręcić.
A kręciło się ciężko. Bardzo ciężko. 4 dni na antybiotyku zniszczyły mnie zdecydowanie bardziej niż dwa tygodnie przerwy bez roweru. Na tyle ciężko i powoli, że gdzieś nad Zegrzem mi się odechciało.
Generalnie wszystkiego, ale najistotniejsze, że kręcić mi się odechciało, a do domu kawał drogi. W tej sytuacji zarządziłem sobie przerwę piwną nad wodą.
To zawsze dobrze działa.

I jak? Czysta woda? Ciepła? © Niewe

Zadziałało i pojechałem dalej w stronę Nowego Dworu.
A teraz ni z gruchy ni z pietruchy zdjęcie sprzed Nieporętu. Zupełnie to nie chronologicznie, ale inaczej nie pasowało mi do fabuły.

Dojeżdżając do posesji można cisnąć powyżej 30km/h? :D © Niewe

Most w Nowym Dworze przechodzi akurat mały remont. W sumie to chyba samo odmalowanie, na szczęście na ten sam, błękitny kolor. A skoro nie mogę po raz pięćsetny zrobić takiego samego zdjęcia tego samego mostu pyknąłem se fotkę Z mostu :)

Znowu dziś widzę zachód słońca, znowu udało się doczekać końca. © Niewe

Potem już pozostał tylko Kampinos gdzie po ciemku przeżyłem małą chwilę grozy, bo udało mi się niechcący zjechać gdzieś ze szlaku tak, że tego nie zauważyłem. Ponieważ jednocześnie zaczęła mi się kończyć lampka i nawigacja pojawiły się obawy czy zdążę jeszcze dzisiaj zrobić w domku piwko.

Zdążyłem. Zawsze zdanżam

Czy „przejażdżka” o tak spektakularnej długości zasługuje na to by ją tu umieszczać?
W sumie, dla odmiany może być.

Nie ma to jak się wymienić myślami z samym sobą :)

A w ogóle to do apteki pojechałem. Przede mną cztery dni trucia się antybiotykiem :/

Po pięciu dniach w górach krajobraz na Mazowszu nie powala na kolana.
Choć moja droga do pracy nadal ma w sobie jakiś urok, więc nie jest źle i doła powyjazdowego nie złapałem :)

Po pracy runda po kilku rowerowych serwisach, ale nikt niestety nie dał rady odkręcić tego cholernego pedała. W tej beznadziejnej sytuacji pozostało tylko pojechać na browarek. Zawinąłem zatem z roboty Gora, zrobiliśmy sobie rundkę przez Wawę i na Bemowo. A potem jeszcze Bemol na poprawkę. I znowu powrót po ciemku lasami, zgarniając "po trasie" Che Che Che!!! :)

Na pasach rowerowych na Dźwigowej oprócz pieszych doszli też rowerzyści jeżdżący pod prąd. Nie ogarniam tego.

Czysto użytkowa jazda czyli do pracy, bo trzeba, do Pani Mamy, bo dysponowała pysznymi warzywkami bez chemii, zgarnąć po drodze Che, bo też lubi warzywka bez chemii i lubi jak ją zgarniam (tu już może być trochę chemii) i zuruck nach Hause, bo gdzieś mieszkać trzeba zahaczając jednak o karczmę w Janowie, bo duszno i pić się chce.

Wiadomo.

Nie wiadomo tylko kto to ta Ilona.B

Ilona B. © Niewe

Do kusych opisów dopasowuję kusy przebieg.
Cza było auto do warsztata odstawić, więc tylko część drogi do pracy rowerkiem.
Dziwnie tak mieć blisko do pracy.
W sumie nawet nie zdążyłem się rozgrzać.

A to mnie niezmiernie bawi :)

Rondo z przejezdną wyspą centralną :) © Niewe

Kilometry nie zgadzają mi się ze śladem.
Ze śladu wynika, że tylko praca, z kilometrów, że coś więcej.

Pamięć podpowiada, że rzeczywiście COŚ więcej, ale jednocześnie sobie ze mnie kpi i nie podpowiada konkretnie CO.

A że ostatnio sporo się dzieje, to sobie odpuszczam próby przypomnienia CO i ILE więcej :)

Mogę sobie pozwolić.

Mały Edit:
Che przypomniała czemu nie pamiętałem. Do Pruszkowa się bowiem kopnęliśmy na spotkanie z Radkiem i Wąsatym Dżerrym i po krótkiej zabawie na komorowskich singlach zasiedliśmy w znanej już zacnej knajpie ze świeżą Łomżą.
Zasiedliśmy na tyle skutecznie, że potrzebny był wóz techniczny i Dżulia, która musiała się najeździć i nasłuchać rozmaitych nieprzyzwoitych propozycji.